Όσο παλαιά και εάν αναζητήσουμε τις διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου, ανακαλύπτουμε ότι υπήρχε ανέκαθεν η ανάγκη του να τρέφεται με το ιερό σιτάρι.
Αυτή η βάση μας γίνεται γνωστή από την Νεολιθική εποχή (8.000 π.Χ.), όπου ο άνθρωπος άρχισε να αναμειγνύει άλευρα δημητριακών με νερό. Βεβαίως, τότε τα άφηνε να ψήνονται στον ήλιο και δεν φούσκωναν, αλλά γίνονταν ένα είδος σκληρής πίτας.
Ένα τυχαίο γεγονός στην Αίγυπτο, άλλαξε την ιστορία του άρτου. Μια μέρα, ένα κομμάτι ζύμης σε μία πυρακτωμένη πέτρα, μετά από ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο, δημιούργησε ένα μύκητα, αντέδρασε με στοιχεία του αέρα και… εγένετο το προζύμι!
Το σιτάρι φτάνει στην Αρχαία Ελλάδα
Από τον 5ο αι. π.Χ., χάρη στις εμπορικές ανταλλαγές των Ελλήνων με την Αίγυπτο, αρχίζει η καλλιέργεια του σιταριού και στην Ελλάδα, με δύο διαφορετικούς τρόπους αλέσματος για να γίνει είτε χυλός είτε ψωμί ή πίτα. Το κριθάρι ήταν πιο εύκολο στην παρασκευή του, αλλά πιο βαρύ στη χρήση του.
Η ζύμη σιταριού ψηνόταν σε υπερυψωμένους οικιακούς φούρνους από άργιλο. Οι Αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να δημιουργούν και να απολαμβάνουν πίτες γεμιστές με μέλι ή τυρί.
Τότε η λέξη άρτος δεν είχε μόνο την έννοια του ψωμιού, αλλά τη γενικότερη έννοια του φαγητού. Αναγνωρίζοντας τη σημαντική αξία του, στη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιούμε την έννοια άρτος/ψωμί, με τη σημασία της συνολικής υγιούς και ποιοτικής βάσης στη ζωή μας.
Ο φούρνος άνοιξε!
Οι πρώτοι φούρνοι με αρτοσκευάσματα θεωρούνται ότι άνοιξαν στη Ρώμη, αλλά από τον 2ο αι. μ.Χ. άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα μικρά αρτοποιεία στην Ελλάδα.
Η φήμη των Αθηναίων φουρνάρηδων για τις νόστιμες πιτούλες και τα γλυκίσματά τους αναδεικνύεται απόλυτα σε μία ποιητική φράση του κωμικού αρχαίου ποιητή Αντιφάνη:
«Τα πλασμένα όπως ξέρουν, χέρια Αθηναϊκά».
Η πίτα συνεχίζει να γράφει ιστορία!
Σήμερα, οι επιλογές μας κάθε φορά που πηγαίνουμε στον φούρνο της γειτονιάς μας είναι αμέτρητες: λευκό ψωμί, σικάλεως, με καλαμπόκι, πολύσπορο και ό, τι βάζει η φαντασία του φούρναρη!
Εξίσου, η πίτα δεν έμεινε απλά στην ιστορία ως ο πρόγονος του ψωμιού, αλλά εξελίχθηκε και έγινε: αραβικός άρτος, κυπριακή πίτα, πίτα ολικής άλεσης, βάση πίτσας και όχι μόνο!
Σήμερα, οι δημιουργικές χορταστικές προτάσεις, όσον αφορά στην πίτα, είναι αμέτρητες. Τη συνοδεύουμε με το φαγητό μας, τη συνδυάζουμε με γλυκά ή αλμυρά υλικά ή απλά την απολαμβάνουμε σκέτη, ειδικά εάν είναι τόσο αφράτη και μυρωδάτη, όπως οι πίτες elviart!
